ಮೂರು ತಲೆಮಾರು
ಆಗ ತಾನೇ ಬಿ.ಎಸ್ಸಿ ಮುಗಿಸಿ ಮುಂದೇನು ಮಾಡ ಬೇಕೆಂದು ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ದೇಹವನ್ನು ಹಗುರ ಮಾಡಿ ಕೊಳ್ಳಲು ದಿನಾಲೂ ನಾಲ್ಕೈದು ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ಓಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಚುಮು ಚುಮು ಛಳಿಯಲ್ಲಿ ಓಡುವುದು ಒಂದು ನಿಜವಾದ ಮಜಾ. ನಾನು ನನ್ನ ಓಟ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ರ ಸಲಹೆ ಮೇರೆಗೆ ವ್ಯಾಯಾಮ ಮಾಡುವ ವಯಸ್ಕರ ಗುಂಪು ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತ, ಬೆಳಗ್ಗಿನ ಸುಂದರ ಸಮಯವನ್ನು ಬೆಡ್ ನಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಬೇಸರದಿಂದ ಕಾಲನ್ನೆತ್ತಿ ಇಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದು ಮಾಮೂಲು. ಅವರ ಕಡೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಮನ ಕೊಡದೆ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ಓಟವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುವುದು ಯಾವಾಗಲೂ ನಡೆಯುವ ಪರಿ. ಒಂದು ದಿನ ಈ ದಿನ ಚರಿಗೆ ಈವತ್ತು ಬದಲಾವಣೆ ಬಂತು.
ನಾನು ನನ್ನ ವ್ಯಾಯಾಮ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಬರುತ್ತಿರ ಬೇಕಾದರೆ ನನ್ನ ಎದುರು ಕಡೆಯಿಂದ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಜೊತೆ ಹದಿ ಹರೆಯದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದುದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೇ ಮುದುಕಿ ನಡೀತಾ ಇದ್ದೋರು ಹಾಗೇ ಮಗುಚಿ ಕೊಂಡಿದ್ದು ಕಂಡು ನಾನು ಅವರ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸಿದೆ. ಅದುವರೆಗೂ ಹುಡುಗಿಯ ಅಂದ ಚೆಂದದ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಮುದುಕಿಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಓಡಿ ಹೋದವನು ಮುದುಕಿಯ ಒಂದು ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯನ್ನು ಹುಡುಗಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದರಿಂದ ಇಬ್ಬರೂ ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಎತ್ತಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆವು. ಆದರೆ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲುವ ಶಕ್ತಿ ಅವರಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗಿ ನಾನು ತಡ ಮಾಡದೆ ಬರುತ್ತಿರುವ ಆಟೋ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹುಡುಗಿಯ ಸಹಾಯದಿಂದ ಮೆಲ್ಲನೆ ಆ ವಯಸ್ಸಾದ ಮುದುಕಿಯನ್ನು ಆಟೋದ ಒಳಗೆ ಸೇರಿಸಿದೆವು. ನಾನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಹೋಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತ ಹುಡುಗಿಯ ಕಡೆ ನೋಡಿದಾಗ ಆಕೆ ಆಟೋ ಡ್ರೈವರ್ ಗೆ ತನ್ನ ಮನೆಯ ವಿಳಾಸ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನೋಡಿ ನಾನು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಟೋ ನಿಲ್ಲುತ್ತಲೇ ನಾನು ಹುಡುಗಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನು ಬೆಡ್ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದೆವು. ನನ್ನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಬೀಳ್ಗೊಟ್ಟಳು.
ಈ ಘಟನೆ ನಡೆದು ಬಹಳಷ್ಟು ದಿನ ಅವರಿಬ್ಬರ ದರ್ಶನ ನನಗೆ ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವರ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಹೋಗಿ ಆರೋಗ್ಯ ವಿಚಾರಿಸುವಷ್ಟು ಸಾಮೀಪ್ಯ ನನಗೆ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅದ್ರಲ್ಲೂ ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಅಂತರ್ಮುಖಿ. ಇವೆಲ್ಲ ನನಗೆ ತೋಚಲಿಲ್ಲ. ತೋಚಿದ್ದರೂ ನಾನು ಆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗೇ ಒಂದು ದಿನ ಅವರಿಬ್ಬರು ನನಗೆ ಎದುರು ಬದುರಾಗಿ ಸಿಕ್ಕರು. ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಹುಡುಗಿಯೇ ನನ್ನನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ತನ್ನ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟಳು. ಮುದುಕಿ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗಿ ನನಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿ ಮನೆ ಕಡೆ ನನ್ನನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಿದರು. ನಾನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಬರುತ್ತೇನೆ ಅಂದರೂ ಬಿಡದೆ ಒತ್ತಾಯವಾಗಿ ಅವರ ಜೊತೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯ ತಾಯಿ ಇದ್ದರು. ಅವರೋ ನನ್ನನ್ನು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ನಿಲ್ಲಲು ಬಿಡದಷ್ಟು ಸತ್ಕರಿಸಿದರು.
ಆ ದಿನದಿಂದ ನಾನು ಅವರ ಮನೆಯವನೇ ಆಗಿ ಹೋದೆ. ಒಂದು ದಿನ ಹೋಗದಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಕರಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ದಿನ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಜ್ಜಿ, ಮೊಮ್ಮಗಳು ಇಬ್ಬರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗಂಡು ಸಂತಾನವಿಲ್ಲದೆ ಕೇವಲ ಮೂರು ಹೆಣ್ನು ಮಕ್ಕಳಿರೋ ವಿಶಯ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಈಗ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆಂಟಿ ನನ್ನನ್ನು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಕರೆದರು. ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ, ಅಜ್ಜಿ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಪಿಕ್ಚರ್ ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ನನಗೆ ಹೋಗೋಕೆ ಇಷ್ಟ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ತಾನಿರುವುದಕ್ಕೆ ಸಬೂಬು ಬೇರೆ ಕೊಟ್ಟರು. ನಾನು ಕುರುಕಲು ತಿಂಡಿ ಏನಾದರೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಏನೋ ಅಂತ ಕಪ್ ಬೋರ್ಡ್ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದರೆ, ಆಂಟಿ ನನ್ನನ್ನ ಹಿಂದಿನಿಂದ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡರು.
ನಾನು ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದೆ. ನನ್ನಿಂದೇನಾದರೂ ತಪ್ಪಾಯಿತೇನೋ ಅನ್ನೋದು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ ಮೊದಲ ಸಂಶಯ. ಆದರೆ ಅವರು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡ ರೀತಿ ಆ ಸಂಶಯವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿತು. ಅವರು ನನ್ನ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ತಬ್ಬಿ ಕೊಂಡಿದ್ದು ಅವರ ಮೊಲೆಗಳು ನನ್ನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಚುಚ್ಚುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಎದೆ ಬಡಿತ ನನಗೇ ಕೇಳುವಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು. ನನ್ನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಏನಿರಬೇಕು ಅನ್ನೋ ವಿಷಯದಲ್ಲೇ ನನಗೆ ಸಂಶಯ. ಏನು ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ಸರಿಯಾಗುತ್ತೆ. ಏನು ಮಾಡಿದರೆ ತಪ್ಪಾಗುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಎಡ
ಬಿಡಂಗಿ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕಳೆದೆನೋ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಂಟಿ ತನ್ನ ತಬ್ಬುವಿಕೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಏನನ್ನಿಸಿತೋ ಏನೋ, ನಾನು ತಿರುಗಿ ಅವರನ್ನು ತಬ್ಬಿ ಕೊಂಡೆ. ಆಂಟಿ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಏನೋ ಕನವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಿಡ ಬೇಡ ಬಿಡ ಬೇಡ ಅಂತ ಬಡ ಬಡಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
....ಮುಂದುವರಿಯುವುದು
|